Vanaf de zijlijn

Kees van Keulen

Na mijn pensionering diverse cursussen kunst-, cultuur-, muziek- en architectuurgeschiedenis gevolgd. Veel vergeet ik, maar ik geniet van het moment, als plaatjes worden getoond en daarover wordt verteld. Als ik nu door een stad loop, vraag ik me vaak af: Renaissance, Barok, Neo-classicistisch, Jugendstil?

Inmiddels volg ik een verdiepingsslag kunstgeschiedenis. Deze begon met Egypte, Grieken en Romeinen. Leuk, maar het ging me pas wat doen toen het over vroegchristelijke kunst (nog in de Romeinse tijd) ging.

Onze oudste moest op de basisschool een “Kijk en vertel” houden: Van Gogh. Wij naar het Kröller-Müller. Na een poosje was ik uitgekeken en ben in het zonnetje gaan zitten; ik heb niet zoveel met Van Gogh, maar dat grietje ging uitgebreid alle schilderijen bekijken. Nog steeds heb ik het in een museum na twee uur wel gezien, ga liever vaker. Inmiddels zo’n vijf keer in het Rijksmuseum  geweest. Steeds een halve verdieping.

Het Mauritshuis in Den Haag is een fijn museum. Lenie heeft wat met Het Puttertje van Fabricius. Vaak tekent ze voor de kerstkaarten een vogel. Haar favoriet is overigens De aanbidding der herders van Jordaens. Ze ziet in één van de herders Koen, hoe hij naar Iris keek toen die net was geboren.

Lenie kijkt meer naar details, ik naar de grote lijn. En zo kunnen we elkaar op van alles wijzen. Bijvoorbeeld in Utrecht. Dan ziet Lenie een bloemetje dat uit de muur van een werfkelder groeit. Ik ben meer onder de indruk van het kerkenkruis. Een museum op zich!