Vanaf de zijlijn

Theo Slagboom

In Woudenberg kon je vroeger eens in de maand spullen die je weg wilde doen aan de weg zetten. Standaard was dat er die dag mensen door de straten reden of er iets van hun gading op de stoep stond. In verband met onze verhuizing in 1990 ruimden wij op en zetten diverse spullen waaronder 2 oude stoelen aan de weg achter ons huis. Al snel hoorden wij een auto stoppen en bleek er interesse te zijn. ‘Heeft u nog meer van dit soort meubels’ vroeg een meneer, ‘Daar wil ik desnoods wel wat voor betalen’. Helaas voor hem was dit niet zo. Terug gekomen in huis ontdekten wij allerlei oude spullen in de gang die door onze jongste zoon van elders waren opgehaald omdat hij deze wel leuk vond. Dat was niet de opzet van ons opruimen.

Opruimen is voor mij ook vooral herinneren en terugkijken. Niet alleen bij het verhuizen maar ook na overlijden van mijn moeder in 1981 moest er worden opgeruimd. Wat te doen met foto’s en spullen die voor mijn ouders dierbaar waren geweest. Bij het nakijken van de vele foto’s kwamen de herinneringen terug. Gooi ik dit weg of……… Diverse foto’s en spullen hebben nog een plekje in ons huis. Wat onze kinderen er mee doen is aan hen. Bijzonder was het vinden van het ontslag bewijs van mijn vader uit Kamp Vught. Niemand wist van dit bestaan af. Nog meer dan voorheen heb ik mij daarna in het oorlogsverleden verdiept.