Vanaf de zijlijn

,

Arjen Hiemstra

Een mens verzamelt heel wat in zijn leven. Maar er komt een moment waarop je afstand moet doen van dat alles. Eigenlijk moet je daar niet te lang mee wachten: als je wél te lang wacht, omdat je het zelf te moeilijk vindt, zadel je je kinderen en kleinkinderen op met dat werk.

Ik Vrees met Grote Vreeze, het moment waarop ik mijn boekenverzameling moet opruimen. Ze staan er nu zo mooi: twee IKEA Billy’s op mijn werkkamer in de Nieuwe Kerk met daarin de boeken die ik zogenaamd voor mijn werk nodig ben – de meerderheid van de boeken komt nooit de kast uit – en thuis staat de rest: een grote verzameling geschiedenisboeken en verder boeken, folders en kaarten die ik aanschafte omdat we in de afgelopen dertig jaar ergens vakantie gingen vieren.

Dat moment van afscheid nemen lijkt me heel lastig. Sommige boeken bevatten de informatie over bepaalde Bijbelboeken die ik niet in mijn hoofd heb zitten. Andere boeken vertellen van de kustschatten die de Russische cultuur heeft voortgebracht en die ik nog wel eens zou willen zien. De vertalingen van teksten van Augustinus vertellen over zijn beleefde spiritualiteit. De wandelkaarten van Noorwegen vertellen van de wandelingen die ik gemaakt heb of nog zou willen maken.

Dát op te ruimen stel ik zo lang mogelijk uit. Het hoeft ook nog niet. Ondertussen gaat mijn blik nog eens over de boekruggen. Een mens verzamelt heel wat in het leven.