Vanaf de zijlijn

Pierre Eijgenraam

Opruimen vind ik een van de meest vreselijke dingen die er bestaan. Ik zie er altijd ontzettend tegenop. Eenmaal begonnen valt het meestal mee en geeft het ook voldoening. Maar echt af krijg ik het nooit, want al doende stuit ik steeds weer op boeken, briefjes of voorwerpen die mijn aandacht trekken en mij –wat jammer nou!- afleiden van de opruimklus. Ik begin te lezen, ik maak een nieuw stapeltje of ik ga eens googelen wat ik kan vinden over de interesse die door mijn onverwachte vondsten plotseling weer is opgeroepen.

Goede voornemens genoeg, maar de kans dat ik ooit nog zal veranderen is, vrees ik, zeer gering.

In de jaren dat ik alleen mijn pastorie bewoonde verhuurde ik de zolderkamer aan een student van de kunstacademie. In haar keukentje had zij een bord opgehangen met de tekst: ‘Orde is voor de dommen. Het genie heerst over de chaos’. Dat motto geeft mij troost en goede moed. Of zou ik mezelf nu toch voor de gek houden?