Vanaf de zijlijn

Pierre Eijgenraam

Doorgaans beschouw ik mijzelf als een vriendelijk mens, die het goed meent met anderen. Ik word wel eens boos, maar meestal niet lang. Na enig nadenken kom ik tot bezinning en doe mijn best om de vrede te herstellen.
Zouden anderen dat ook van mij vinden? Ik vrees wel eens van niet. Ik reageer soms te snel en te fel op een email die mij niet bevalt. En ik zet eerder mijn hakken in het zand dan vroeger. ‘Wie ouder wordt, wordt milder’, zegt men. Maar misschien is het wel omgekeerd en ben ik bezig een knorrige oude man te worden…

Is dat erg? Niet perse. Van jongs af heb ik geleerd conflicten zoveel mogelijk te vermijden –zoals wel vaker voorkomt in christelijke gezinnen. Ik vond het misschien wel daarom ook lastig om mijn eigen mening te bepalen. Bij onenigheid ben ik eerder geneigd om ieder zoveel mogelijk zijn zin en zijn gelijk te geven dan duidelijk positie te kiezen.

Inmiddels heb ik wat beter geleerd waar ik voor sta en waarvoor niet. En ben ik misschien ook wat minder flexibel geworden. Eigenlijk voelt dat best wel lekker! Wat me nog ontbreekt is: bij mijn mening blijven zonder boos te worden. Of even rustig nadenken voordat ik reageer. Of me afvragen: waarom doet die ander (in mijn ogen) zo onredelijk?

Ouder èn wijzer worden, het is een mooi streven….