Vanaf de zijlijn

Johannes Kon

Inmiddels is schrijver Jan Rot (legendarische hertaler van de Mattheus Passion) niet meer van deze tijd – netzomin als Henny Vrienten (Doe Maar / VBK) etc. Maar hun muziek blijft duren!

Ik ben ook niet meer van deze tijd – and I praise the Lord.

In 1998 werd ik geconfronteerd met “de nieuwe tijd”: ik was net 50 jaar geworden en dus geen echt nieuwetijdskind. Ik woonde voor het eerst op mezelf – voordien waren er een vastberaden moeder en partners om zich over mij te ontfermen.

De allerhoogste ambtenaar bij de gemeente Arnhem verordonneerde toen KANS: KantoorAutomatisering Nieuwe Stijl. Voortaan moest je zélf je brieven typen en collegae kregen ook een mobiele telefoon.

So far so good; ambtenaren zoals ik (gedwee en gezagsgetrouw) bogen voor het publiek: sneller en efficiënter inspelen op zijn terechte wensen. En toen: ik zie het digitale platform verharden. “Platform” betekent zoiets als: opereren op een gelijk niveau en ook samenwerken.

Toen kwamen al snel de “haai tek brothers”, slechter dan “the Blues Brothers” en nog erger dan “the Seven Sisters” (oliemaatschappijen, die de gehele wereld beheersen).

Ik heb mij altijd verzet tegen deze nieuwe wereldorde en ben absoluut geen complottheoreticus. Ik zit wel gezellig op WhatsApp (c°), maar niet op Twitter, Facebook, LinkedIn, Instagram, Telegram, TikTok – you name it. Ik gebruik geen streamingsdiensten. In draai mijn eigen platen wel.

Wat is ook niet meer van deze tijd? Ons koningshuis – ooit uit het niets ontstaan – ongelukje in 1815. Dus ik (v)lieg niet uit de bocht, als ik meld dat ik nóóit naar Griekenland vloog.

Op 27 april neem / nam ik formeel afscheid van het Koningshuis. Dat lintje krijg ik nu vast niet meer; ik kies ook voor andere postzegels en munten.

 

Johannes – voor ’n g(r)eintje vervaard